دو!

فکر می‌کنم به کیستی‌ام؟
به وقت‌هایی که حقارت کیستی‌ام را فراموش می‌کنم!
به اندک توجه،
به کوچکترین نگاه دقیق،
ظرف کوچکی که پر می‌شود...
به گوش‌هایم،
چرا جز صدای پای تو چیزی نمي‌شنوند؟
انگار که غیر از شنیدن تو دلیلی ندارد خلقت من.


بيچاره دل من
گرفتار

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر